انتقال تکنولوژی در چین

 

چین از اواخر سال 1978 فعالانه برای وارد کردن فناوری از خارج تلاش کرده‌است. دولت این کشور با پی بردن به نقش و اهمیت فناوری در توسعه اقتصادی، مصمم گردید که شکاف تکنولوژی بین این کشور و کشورهای پیشرفته را از میان بردارد. سرمایه‌گذاری مستقیم خارجی در سال‌های اخیر نقش عمده‌ای در زمینه ورود فناوری به چین بازی کرده‌است. چین از سرمایه‌گذاری خارجی برای بازارهای داخلی و خارجی استقبال کرده‌است. سیاست‌های گوناگونی از قبیل: معافیت‌های مالیاتی، نرخ‌های نازل برای استفاده از زمین، انعطاف‌پذیری نیروی کار و ... را اتخاذ و در دسترس سرمایه‌گذاران خارجی قرار داده‌است. برای درونی نمودن فناوری وارداتی در چین تلاش گسترده‌ای صورت می‌گیرد. انتخاب فناوری وارداتی باید با نیازهای چین متناسب باشد و موجب تقویت ظرفیتهای درونی کشور شود. مطالعات ارزیابی و امکان‌سنجی، باید تا جای ممکن قبل از شروع روند واردات فناوری صورت گیرد. دولت تلاش می‌نماید همواره فهرستی از اولویت‌های خود را برای ورود فناوری اعلام کند و مدیریت کلان دقیقی در این عرصه اعمال نماید تا از واردات فناوری‌های تکراری و نامناسب جلوگیری شود. همچنین دولت وظفیه خود می‌داند قوانین و مقررات لازم را در راستای تضمین حمایت مالی مناسب برای جذب فناوری وارداتی و مشارکت کامل واحدهای تحقیق و توسعه در تمام مراحل معرفی فناوری وارداتی و جذب و اصلاح آن اتخاذ نماید. یکی از موفقیت‌های اساسی چینی‌ها ایجاد یک سیستم قوی علوم و فناوری بوده‌است که به کمک آن توانسته‌اند هم نیروی انسانی متخصص را افزایش دهند و هم با گسترش تحقیقات داخلی زمینه‌های لازم را برای جذب و اصلاح فناوری وارداتی فراهم کنند. موفقیت دیگر چین دستیابی این کشور به فناوری پیشرفته به منظور تقویت مبانی فناوری و تقویت فرآیند توسعه صنعتی کشور بوده‌است که دلایل نیل به این موفقیت، چرخش کامل اقتصاد کشور به سوی برون‌گرایی و میدان دادن به فعالیت بخش خصوصی و سرمایه خارجی و استفاده از روش‌های مختلف انتقال فناوری بوده‌است که دو روش سرمایه‌گذاری مشترک و سرمایه‌گذاری مستقیم خارجی از عمده‌ترین آنها محسوب می‌شوند.